En het leven is prachtig.

Er is inmiddels alweer heel wat tijd verstreken sinds mijn eerste verslag. Ik zou me melden wanneer zich weer iets bijzonders zou hebben voorgedaan en ach dan kan ik iedere dag wel schrijven, want iedere dag is hier bijzonder voor mij. Het zijn dagen die ik doorbreng met leren, lezen en de mensen ontmoeten.

Mijn Carnaval ervaring in Torres Vedras was geweldig. We gingen naar een grote overdekte hal waar alle bejaardenhuizen uit de omgeving vertegenwoordigd waren. Een heuse optocht met drumfanfare en ouderen verkleed. Ik heb enorm gelachen en voelde me helemaal thuis tussen deze mensen. Ook het tehuis waar de oma van Sandy woont was aanwezig en bewoners herkende mij. Ik heb nog even gedanst met een bewoonster. Want na de optocht kwam er een band met een zangeres en werd er gedanst. Om 19.00 u was het afgelopen en gingen we weer terug. Van de carnavalsoptochten in de stad heb ik niets gezien, alleen op tv. Volgend jaar dan maar.

Ik sport inmiddels vier keer per week. Dat was eigenlijk twee keer en door de taal die ik verkeerd interpreteerde werden het vier keer per week. ’s Morgens op maandag en woensdag sport ik met de dames vanaf 55 jaar, dit is een gratis clubje en wordt betaald door de gemeente ook het T-shirt en trainingsjack wat de dames dragen. Voor mij geen kleding want ik ben pas 47jaar en tja dan ben je nog jong hier en zo voel ik me ook. Ik mocht wel blijven sporten ondanks het misverstand. De leraar vindt het leuk om Engels te spreken en ik heb veel lol met de vrouwen, allen uit het dorp en al bekend voor mij.

Maandag en woensdagavond, dus op dezelfde dagen, sport ik met dames van mijn eigen leeftijd of jonger. Dit is een betaalde club voor €15,00 per maand en dan sport je in principe 8 keer in de maand. Wanneer er een maand minder inkomsten zijn door minder deelnemers kan het zijn dat je 7 of 6 keer sport daar er geen geld is om de leraar te betalen. En zo simpel is het gewoon, geen geld geen les.
De eerste keer sprak ook deze leraar Engels met mij en vond dat leuk. Hij zei: Zo leer ik ook mijn Engels beter”. Het was voor het eerst dat ik het gevoel had een indringer te zijn, de dames wilde graag aandacht van de leraar en kregen dat nu niet, omdat hij met mij constant sprak. Een Portugees heeft het hart op de tong, waar ik erg van hou, je weet direct wat je aan iemand hebt. Dus zei een vrouw in het Portugees of ik niet weer kon gaan want ze konden de leraar niet verstaan en begrepen niets van wat we zeiden. Ik had het wel in de gaten gehad en zei toen in het Portugees tegen de leraar dat hij beter Portugees met me kon praten en ik het wel zou aangeven wanneer ik hem niet begreep. De dames voelen zich niet op hun gemak als we Engels spreken, zei ik hem.
Hier schrok de dame in kwestie wel even van, wist niet dat ik ook in het Portugees kon spreken. De onrust is uit de lucht en wanneer we nu af en toe Engels spreken wordt het geaccepteerd, omdat ze weten dat ik in hun taal ook mijn best doe. Zelf spreekt hier niemand Engels of een andere taal, omdat ze niet gestudeerd hebben.

Op 8 maart wordt hier uitgebreid de dag van de vrouw gevierd en ik werd door beide gymclubjes meegevraagd. De eerste avond , heerlijk gegeten en gedronken, alleen geen woord gezegd. Zat met de dames van de avond gym en verwonderde mij erover dat niemand een poging deed een conversatie met me aan te gaan. De muziek stond hard en het restaurant klonk hol, dus voor mij was het een super uitdaging om de taal te verstaan en mezelf verstaanbaar te maken. Ik besloot maar te genieten van al het lekkers en te luisteren naar de kakelende groep.
Zaterdagavond weer een etentje met de andere groep. En dat was wel even anders. Een zaal met honderdvijftig vrouwen. Prachtig gedekte tafels en een schitterend stuk muziek. Opeens een show van een prachtige stripper. Het sensuele gevoel was hoog bij de vrouwen. En dan heb ik me voorzichtig uitgedrukt. En alle leeftijden waren aanwezig van jong tot oud. Het feest duurde tot ongeveer twee uur ’s nachts en om kwart voor drie lag ik weer in mijn bed. Een geweldige avond, dat was het.

Met de taal gaat het steeds beter en ik kan me al vrij gemakkelijk verstaanbaar maken. De mensen waarderen het enorm dat ik me in het clubhuis laat zien, vrijwel iedere dag, het is iets dorps en sommige jongeren vinden dat te min, zo hoorde ik. Voor mij gewoon een uitje en hoort bij mijn dagindeling.

Op de dagen die ik niet sport wandel ik met een groepje. Vooraf weet je niet hoe groot de groep is. We starten om half tien bij het clubhuis en onderweg komen we vrouwen tegen in hun huishoudschortje, die net de was gedaan hebben in het dorpswashok, zette hun teiltje weer neer en lopen mee of zijn de tuin aan het doen, laten alles liggen en komen mee. Echt geweldig, met schort voor soms op sloffen dat ik denk dat kan toch niet. Gewoon gaan en super gezellig. En naderhand als ik naar huis wil gaan, vragen sommige me even mee te komen en krijg ik sinaasappels, sla , zelfgemaakte pompoenmoes etc. mee. Ik kan zo genieten van de manier van ruilhandel hier. Ook het katoenen zakje met geld en briefje aan de voordeur waar de bakker ’s morgens dan de broodjes in doet, helemaal super. Met veel dingen is het hier jaren terug in de tijd en andere dingen hun tijd weer vooruit.

De afgelopen twee weken zijn mijn vriendin Sandy met haar dochtertje en vader, haar man en Ronald hier geweest. Met Sandy heb ik allerlei instanties bezocht om ons project verder uit te werken. Allemaal super enthousiaste mensen getroffen die ons plan erg zien zitten. De plannen gaan nu uitgewerkt worden door een architect, dus even afwachten. In deze week kwam Ronald en we zijn met zijn allen naar een verjaardagsfeest geweest van een dorpsbewoner. Zo’n feest bestaat uit héél veel eten en drinken. En al het eten zelf gemaakt. Daarna nog naar een Fadoavond in het clubhuis, waar ik al werd gemist, omdat we wat later waren. Het is echt zo leuk om nu door iedereen in het door gedag gezegd te worden. Er wordt geroepen of getoeterd als mensen me zien en ik hen niet direct.

Ook kregen we bezoek van onze vrienden hier uit Portugal en dat is ook weer heerlijk, om visite te ontvangen en de liefde voor dit land te delen, ze wonen hier nu vijf jaar en gaan nooit meer weg.

Inmiddels heb ik mijn eerste manicure klant gehad. Ik was aan het tuinnieren en mijn handen zagen er niet uit. Geen probleem ze wilde nu toch graag geholpen worden. Eigenlijk wilde ze ook geharst en geëpileerd worden en die materialen mag ik nog aanschaffen. Dus hup naar binnen en de dame geholpen met handverzorging. Ik heb mijn eerste geld verdiend, €7,00 en ik ben de koning te rijk. Het voelde goed en we waren beiden tevreden. In middels heb ik een kleine investering gedaan en nu een schoonheidssalon ingericht. Uiterlijk is hier wel heel belangrijk voor de vrouwen. Altijd nagels gelakt, haar netjes gekleurd en gekapt en voeten verzorgd. Ook hierin kan ik me dus ook verdienstelijk maken en ga het zien.

En zo vliegen mijn dagen voorbij, genietend van wat zich elke dag weer aandient. Naast het heerlijke klimaat natuurlijk, wat fantastisch is. Ik voel me hier enorm thuis en weet dat dit is wat ik altijd gewild heb. Afscheid nemen van Ronald valt me nog wel zwaar, omdat ik hem hier graag bij me heb, dan is alles compleet. En de jongens met hun vriendinnen ook zo af en toe bij me zou ook geweldig zijn en dat gaat ook gebeuren.
Eerst een bezoekje van mijn neef Jan met zijn vrouw en dochters uit Spanje, zo voor Pasen. Daar kijk ik naar uit, heel gezellig en dan komt Ronald de veertiende april weer met Jeroen, helemaal toppie.

Ik kan jullie allen die dit lezen zeggen dat ik het heel goed met me gaat en ik geniet van iedere dag. Dat ik Holland geen dag mis, misschien alleen soms een Hollands gesprek. Door facebook, whatsapp en email blijf ik op de hoogte van vele gebeurtenissen in familie en vriendenkring en zo gaat dat dus met emigreren. Gelukkig is de afstand te overbruggen en een vluchtje zo geboekt. Vooralsnog weet ik dat ik Portugal vreselijk zal missen als ik in Holland zou zijn en blijf ik hier nog maar lekker vertoeven.

Lieve mensen, allemaal een heel zonnig weekend, want ook in Nederland schijnt de zon, en tot een volgend groot verslag.


Liefs Jacqueline.