Portugaldroom

Alweer een jaar samen hier in Portugal.


Als eerste wil ik mijn wel gemeende excuses aanbieden. Ik had beloofd meer te schrijven en dat is verre weg van gelukt. Mede door Facebook waar al onze hoogte punten en visites worden vastgelegd. En ja voor wie geen facebook heeft, is dat dus minder leuk. Vandaar dat ik nu toch weer wat ga schrijven.

Vanmorgen hebben we Ilona en Martijn uitgezwaaid, die we waarschijnlijk in augustus tijdens de nichten en neven reünie van de fam. Lute weer zullen ontmoeten. Waar we overigens heel veel zin in hebben, de reünie. Even weer in Holland en dan je halve familie ontmoeten, leuk hoor.

Martijn en Ilona waren de tweede stel gasten in onze lijst met aankomende visites. Mamma was net voor de Pasen tien dagen geweest. Mede namens de uitnodiging voor het feest van opa (onze beneden buurman nu), die de respectabele leeftijd van 90 jaar heeft mogen vieren. Het was een hele gezellige lunch met, zoals de Portugese traditie, heel veel eten en drinken. Ook weer een mooie fotoreportage om alles nog eens vast te leggen.

Het eerste jaar hier is echt omgevlogen. We hebben wat veranderingen in onze openingstijden aangebracht om wat meer vrij te zijn, ook leuker voor de gasten. Sinds 1 maart zijn we woensdag middag en de hele zondag gesloten. De aanloop op zondag was zo wisselend dat we toch vonden de tijd beter te kunnen benutten met elkaar. Nu trekken we er veel op uit om nog meer van het mooie Portugal te ontdekken. De winter is best koud geweest voor Portugese begrippen, geen regen wel koud. En tja de huizen zijn berekend op zon. De huizen zijn vochtig, vooral de oude. Bij nieuwbouw wordt inmiddels centrale verwarming aangelegd. Dus we hebben het wel koud gehad en daar hebben we dit jaar wel iets voor bedacht. Buiten is het dus altijd warmer dan binnen en daar wen je aan. Jas of vest aanhouden in huis of restaurant en buiten weer uit. De omgedraaide wereld. Ja we blijven nog wel even intergreren.

Ronald staat inmiddels grotendeels alleen in de winkel en zijn Portugees is met sprongen vooruit gegaan. De mensen vinden hem super sympathiek en nemen alle tijd om hem iets uit te laten leggen. Ook praten ze duidelijk tegen hem wanneer ze een vraag hebben. Ik ondersteun hem, wanneer er boodschappen bij de groothandel nodig zijn en we gaan donderdagavond samen naar de markt voor verse groenten en fruit. Onze winkel is inmiddels uitgebreid met een mooie koeling voor groente en fruit. Zo houden we de spullen langer vers en goed. Het assortiment breidt ook steeds verder uit. Waar veel vraag naar is, schaffen we dan aan en andere producten, seizoensgebonden gaan dan weer even uit de schappen. Dus de winter sokken eruit en de zomersokken erin (haha). Wie weet komen er straks nog onderbroeken lang en kort en damesondergoed. Nu wordt dat door een verkoper aan de deur gekocht. We komen er steeds meer achter in welke tijd wat wordt gegeten. En houden we rekening met wat mensen zelf op hun land verbouwen, dat hoef je dan, als er geoogst is, niet te verkopen.
Ook komen er soms mensen uit het dorp met een zak van hun oogst en dat krijgen we soms of betalen er wat voor en verkopen we in de winkel.
Alles wat nieuw is vindt de Portugees interessant. Wanneer er één iemand tevreden is over een (nieuw) product, gaat dat als een lopend vuurtje door het dorp of in de favoriete koffiehoek en voor je het weet is alles van dat artikel in één dag uitverkocht. Was even wennen en nu zijn we erop ingespeeld. We hebben inmiddels ook al een aardige voorraad opgebouwd.

Natuurlijk hebben we ook de feestdagen ervaren hier. Portugal kent vele nationale en christelijke feestdagen, fériados geheten. Zo hebben we af en toe een extra dagje vrij. Wanneer we dan sluiten, worden de klanten een beetje panisch in verband met hun dagelijkse brood. Wij zorgen dan dat het brood wat op zaterdag wordt geleverd door de dagelijkse bakker dan een dag voor de vrije dag komt. Dan hebben de mensen brood voor twee dagen.
Op 1 november, met aller heiligen, is het hier St. Maarten. Niet met lampion en gezang, maar ’s morgens met een mooie zelfgemaakte tas waarop staat: Pão por Deus. Brood van God. De kinderen komen dan een snoepje halen. Ons werd niets verteld. Tot in de week ervoor veel mensen om losse snoepjes vroegen die afgewogen werden. Toen werd ons uitgelegd waar het voor was. Nu hebben wij altijd een grote glazen schaal op de bar staan met kleine zuurtjes erin, die mens zo mag pakken, dus hebben we van ons assortiment snoepjes zakjes van 100/200gr gemaakt om te verkopen. Op de dag zelf had ik 25 zakjes klaar met snoepjes en een mandarijn voor de kinderen die langs zouden komen. En zoveel kinderen hebben we niet in het dorp, dus vast genoeg. Uiteindelijk heb ik zeker 60 zakjes bij gemaakt gedurende de dag. En de mandarijn was het grootste succes. En nu we het weten, maak ik dit jaar zeker iets origineels. In dezelfde tijd, zo’n beetje versierden we de buitenkant met Halloween pompoenen. Compleet met haren van stro. Men kent het hier wel, doen er weinig aan. Dus wederom een groot succes. ’s Avonds deden we de kaarsjes aan als het donker werd. Misschien dit jaar wel een workshop pompoen versieren.
Met de kerst hadden we de winkel heel gezellig aangekleed in kerstsfeer, compleet met de rode ruitjes en sneeuw op het raam. De klanten kregen van ons allemaal een kerstattentie in de vorm van een delftsblauwe cadeautasje met bonbons en een kaartje met kerstgroet en een paar delftsblauwe stenen klompjes eraan. Wederom een schot in de roos. Ze zijn hier stapelgek op Hollandse souvenirs. Er staat op onze bar een Hollands tafereeltje: Klompen, molentje, wekpot, koe?fooienpot en een vaas met bloemen. Ook foto’s van ons en de kinderen in Volendamse klederdracht. Ze raken niet uitgekeken. Ook in huiselijke sfeer hebben we de kerst gezellig gevierd met onze Portugese familie/vrienden. Ze waren hier ruim twee weken en dat was weer heel bijzonder. Altijd fijn weer buren naast je te hebben. Leven in de brouwerij.
De laatste feestdag tot nu was Pasen. En ook hierbij stond er op de bar een paashaas met mandje waarin heerlijke paaseitjes en takken met groene bladeren en opgetooid met paashangertjes. Mamma bedankt nog hoor voor het meenemen uit Nederland.


En naast alle bezigheden van de winkel heb ik zo af en toe nog mijn pedicureklantjes en harsen en epileren. Dat wordt straks weer war drukker nu de zomer in aantocht is. Ook lopen we af en toe nog tegen dingen aan, waar je tenen wel eens krom van trekken en je je meerderenmalen mag verwonderen. (Wijze uitspraak van mijn vader vroeger die ik steeds meer lees op diverse site over positiviteit. Pappa had een vooruit ziende blik.)
Zo duurde de invoer van onze auto een eeuwigheid en heb ik nog steeds geen nieuw rijbewijs. Ik ontvang iedere 4 maanden een papier waarop staat dat ik daar mee mag rijden en de aanvraag voor een nieuw Portugees rijbewijs, waar ik in Nederland niet mee mag rijden, is verstuurd. Ik had een europees rijbewijs en helaas hier nog niet. Nu zijn ze bezig alles te digitaliseren en dus kan het nog wel een jaar duren voor ik mijn officiële rijbewijs weer heb. Ik bedoel maar.

Helaas heb ik in januari ook het ziekenhuis mogen bezoeken, vanwege een hele zere voet. Daar men mij er nog niet eerder had gezien, ben ik direct door de molen gegaan. Op zich wel goed. Alle onderzoeken, inclusief een maagonderzoek onder narcose, werd binnen twee dagen op één dag gedaan. Kijk en dat heb ik in Nederland wel eens anders meegemaakt. Wat mijn voet betreft, kreeg ik zooltjes aangemeten en fysiotherapie. Tot op heden geen resultaat en dus nog even verder uitpluizen hoe ik er weer vanaf kom. Want daar ga ik wel vanuit.

Zoals ik aan het begin al zei, komende tijd zullen we weer veel familie gaan ontvangen. Heerlijk. Tussen de visites door gaan we zelf nog een weekje naar Madeira, weer een stukje Portugal ontdekken, zij het op een eiland.
We hebben hier al heel wat zomerse dagen mogen voelen en dat worden er nu alleen maar meer. We genieten iedere dag weer van de prachtige natuur van de bloeiende fruitbomen, nog steeds de heerlijke sinaasappels en de alweer uitlopende wijnranken. De dagen weer langer en lichter, de altijd warme zon en de vele bijzondere momenten die het Portugese leven met zich meebrengt.

Een rijk land met zijn diversiteit aan groente en fruit, landschappen. De rust en het vredige van de mensen, de gewoontes en on-gewoontes. De zon, de zee en de kusten. En dat alles bijna binnen handbereik.

Lieve mensen, ik hoop dat ik jullie weer wat tevreden heb kunnen stellen met het verhaal van ons leven hier. Wanneer jullie vriend worden van onze Facebook site: Loja de Roja dan zien jullie alle foto’s die we in de loop van het jaar hebben geplaatst. Lees je af en toe wat nieuwtjes en zie je onze bezoekers met ons op en selfie voor de winkel.

Vanuit een voor ons zo bijzonder land wensen wij jullie nog een heel fijn weekend en tot het volgend verhaal.


Veel liefs van ons,

Ronald en Jacqueline xxxx