Een bewogen jaar... deel 2

Het was echt heerlijk om weer terug te zijn in ons dorp.
We werden met open armen ontvangen. Iedereen was blij ons weer te zien.

De eerste week hebben we alle officiële papieren geregeld die we hier nodig hebben. Omdat je steeds hoorde dat vanwege de bureaucratie er nog al wat tijd over zou gaan voor je alle documenten in je bezit hebt, begonnen we er maar meteen mee. Wonder boven wonder, met twee weken was alles geregeld en waren we officieel inwoners van Portugal.

22 April kwam Jeroen samen met Suus naar ons toe. Jeroen kwam ons zeven weken helpen met de inrichting van ons appartement en de winkel en Suus bleef een weekje. We hadden nog heerlijk de tijd om met z’n vieren de omgeving te laten zien, te genieten van het strand en heerlijk te eten.

Begin mei hebben we actie ondernomen om de winkel officieel te registreren. Een bijzondere ervaring. Eerst werd ons huurcontract vastgelegd bij de advocaat, daarna naar de kamer van koophandel. Omdat Ronald geen Portugees sprak, konden we ons niet inschrijven. Of ik de taal machtig was, kwam niet ter sprake. De man is belangrijker. We hadden een tolk nodig die zowel Nederlands als Portugees sprak. Ja, ja en die liggen hier voor het oprapen…..? En dus mijn helpdesk in Nederland ingeschakeld en gelukkig wist mijn super vriendin Sandy iemand die ook nog vlakbij ons woont hier.

Gelukkig was hij bereid ons te helpen en dus spraken we een datum af. We ontmoetten elkaar om tien uur ’s morgens en namen alle documenten die we inmiddels verzameld hadden door, bezochten samen de advocaat en boekhoudster en na dat gesprek was het al weer tijd voor de lunch. Heel belangrijk hier. Men neemt er echt de tijd voor, twee uur zeker. Dus pas na 15.00 u kun je weer verder met dingen regelen. Wij opnieuw naar de KvK nu met tolk. Leek allemaal vlot te gaan, tot de tolk zich mocht legitimeren en bleek dat zijn ID-kaart al een maand was verlopen. Helaas tolk-af. Tja en dan de oplossing…….. Ik mocht hardop een stukje voorlezen uit ons huur contract en daarna in mijn eigen woorden, in het Portugees , vertellen wat ik gelezen had.
Ppfff leek wel mondeling examen en geslaagd!!!!!
Uiteindelijk heb ik dus alles mogen tekenen en regelen zonder de tolk, sprak voldoende Portugees en begreep het ook. Zonder die kennis begin je hier dus niets voor jezelf. We vroegen ons wel af hoe al die chinezen hier dat dan doen. Afijn wij hebben het toch gefikst. De naam die we bedacht hadden konden we alleen in Lissabon laten registeren en aangezien het inmiddels 17,00u was en we dat zeker die dag niet meer gingen redden, mochten we een nieuwe naam uitzoeken uit een mega lijst op internet. En dat in een tijdsbestek van tien minuten. We zagen Happiness voorbij komen en wij vonden dat wel toepasselijk. Geluk is wat we hebben en toen we zagen dat er ook nog Solid voor stond, was het zeker een prima keus. Solide geluk, daar konden wij ons wel in vinden. En net voor sluitingstijd was de registratie een feit. Samen met onze tolk José hebben we er een borrel opgenomen.

Dat was op 8 mei. We hebben keihard gewerkt zowel in ons huis, twee nieuwe slaapkamers laten bouwen, als in de winkel. Deze was bijna drie jaar geleden gesloten en letterlijk de deur zo dicht getrokken. Alles van drie jaar geleden stond er nog in. Zeer veel achterstallig onderhoud, dus we wisten wat ons te doen stond. Schoonmaken, schoonmaken en nog eens schoonmaken. Iedere keer stelden we ons een datum van opening voor, die we keer op keer al voorbij waren. Het is Portugal hè,

Mijn vijftigste verjaardag kwam steeds sneller in zicht en we zouden aardig wat visite krijgen uit Nederland, dus was ons huis eerste prioriteit. 23 mei sliepen we voor het eerst in ons eigen stekkie en de 24e kwam de eerste visite Inge en Charlotte voor een weekje. Daarna volgde mamma en Astrid. Full house.
Vervolgens ons nichtje met man en kind, Emile en Kelly en op mijn verjaardag José en Laura als verassing. We zijn heerlijk met iedereen op pad geweest. Eerst aan de koffie met een zoetigheid van de streek, daarna naar een park waar Portugal in miniatuur wordt laten zien, met al zijn diverse beroepen van vroeger en het leven toentertijd. Een beetje als het Buiten museum Enkhuizen. De lunch was in Mafra, bekend om de mooie kathedraal, paleis en bibliotheek. Heel indrukwekkend. Na de lunch die toch wel zo’n twee uur duurde, kon iedereen even zijn eigen ding doen, en om 19.00 u weer samen te komen voor het uitgebreide diner. Het was veel erg veel, wel heel gezellig. Om middernacht waren we wel uitgegeten en gingen we huiswaarts. De volgende dag nog gezellig met z’n allen gebarbecued. Het was een hele gezellige week met alle visites.

Op de dag dat we de laatste visite naar het vliegveld brachten, werd helaas mijn portemonnee gerold met alle pasjes en rijbewijs erin. Gelukkig weinig cash geld en inmiddels zijn alle pasjes vervangen, behalve mijn rijbewijs. Dat houdt hier nog wat. Inmiddels zijn we drie maanden verder en ik heb nog steeds geen rijbewijs. Wel een privé chauffeur, heeft ook wel wat. Toch ben ik blij als ik zelf weer een rijbewijs heb, wordt een Portugese. Was wel een ervaring die je liever niet meemaakt. Affijn die dag kwamen onverwachts twee vrienden langs met hun camper en die hebben gezellig twee dagen bij ons op het erf gestaan en samen even het strand verkent en de Portugese keuken. Na hun vertrek hadden we een paar dagen geen visite, wel veel werk in de winkel en weer dingen regelen. Vervolgens kwam onze neef Patrick negen dagen logeren en wederom hadden we weer een vakantie weekje. Af en toe wat werk in de winkel en toen ook Patrick weer huiswaarts ging, begonnen eindelijk de werkzaamheden in de winkel te vorderen. De schilder had in middels alle muren gerepareerd en geschilderd, de nieuwe toiletten waren geplaatst, dus ik kon ze oppimpen. Inmiddels was het begin juli en dan spreek je af met mensen op een dag en komen ze de volgende dag. En maak je beslist geen zorgen alles komt goed. Alles op je gemak en vandaag niet dan maar morgen.

Het langste hebben we gewacht op de elektriciën, een zeer vriendelijke en gereserveerde man, gepensioneerd en de klusjesman in het dorp. Drie weken bezig geweest met het aanleggen van alle elektra, nieuwe meter enz. Af en toe wilde we hem wel een piri-piri geven tussen zijn billen. Uiteindelijk wilde we een echte datum plannen en gingen voor 1 augustus. Eindelijk konden we de mensen in het dorp zeggen wanneer we open gingen. Dagelijks werden we overrompeld met vragen.

En toen was de dag daar, half negen in de ochtend gingen we open en de winkel stroomde vol. Alle stoelen bezet en binnen twee uur hadden we 60 kopjes koffie geschonken. De mensen waren en zijn dol enthousiast. Heel erg blij dat er weer een winkel in het dorp is én een café. Dus de hele dag kunnen ze in en uit lopen, koffie drinken en boodschappen doen. We zijn alle dagen geopend van acht uur in de ochtend tot negen uur ’s avonds. Om 12.00u tot 14.00 lunchen we heel relaxed en soms ook wat gehaast om nog boodschappen te doen. Donderdagavond gaan we naar de markt voor verse groente en fruit. Ook verkopen we fruit uit eigen tuin en van de mensen uit het dorp, wat we overigens gratis krijgen.

We zijn nu ruim een maand open en we zijn meer dan tevreden. Bovenverwachting. We merken dat de mensen langzaam wennen aan een winkel in het dorp. Iedere dag hebben we wel nieuwe klanten, die het hadden gehoord.
Halverwege de maand, 13 augustus hebben we een officiële opening gehouden. Een soort receptie met hapjes en drankjes, opnieuw een bomvol café en men wilde ook boodschappen meenemen. Onze naam met een prachtig houten bord aan de gevel werd met veel enthousiasme bewonderd. ROJA mini mercado e café. Roja staat voor de eerste twee letters van onze namen. Na de uitleg hiervan, was het helemaal in de roos.
Al met al zijn wij super blij dat we dit voor het dorp hebben gedaan. De mensen bedanken ons er ook voor. In een dorp als onze is het begrijpelijk dat je geen gigantische winst maakt en wij zijn ons dat ook goed bewust. Onze motivatie zit in het delen met mensen en er voor de ander zijn. Delen van wat je kunt missen en klaar staan voor een ander, zolang je daar zelf plezier aan beleeft. En dat doen we. Het zijn lange dagen, opstaan om zeven uur is nog wel eens een uitdaging. Zijn we eenmaal in de winkel en ons ritme begint weer, is het heerlijk. De winkel is ons tweede thuis geworden. Ronald redt zich al bovenwel in het Portugees, zodat ik af en toe naar huis ga voor de was en de strijk of om ons huisje schoon te maken. De winkel raakt steeds voller en we beginnen al een aardige voorraad op te bouwen. Beetje bij beetje raken we meer bekend met de Portugese gewoontes en wat de mensen zoal gebruiken. Ook merken we dat men liever alles bij ons koopt in plaats voor bepaalde dingen de auto, bus of benenwagen te nemen.

En dan is het nu nog vakantie tijd. Straks wanneer iedereen weer werkt en de scholen begonnen zijn, kon het wel veel drukker worden. Zeker in de winter als het regen of minder mooi weer is, is een winkel dichtbij toch wel heel makkelijk. Iedere morgen verkopen we vers brood, wat men hier met wat boter nuttigt, of kaas en ham, met koffie als ontbijt. Zonder koffie gaat niemand naar zijn werk.

En na werktijd genieten we nu nog dagelijks van ons balkonnetje. Even heerlijk nog even buiten zitten en eten we wat lichts. De lunch is toch iedere dag al uitgebreid. Dat doen we dagelijks buiten de deur, omdat we er gewoonweg geen tijd voor hebben iets klaar te maken voor twaalf uur. En daarbij komt nog dat je hier voor maximaal 15euro met zijn tweeën klaar bent, voor negen euro redden we het ook. Daar kun je hier echt niet voor koken. En het is zo gezellig en relaxed. Dan kunnen we het in de avond wel met een soepje , broodje of iets anders makkelijks eten.

En de zondagmiddag en avond is ook voor ons. Zondag zijn we open van 9.00 tot 12.00. En ook dat wordt zeer gewaardeerd. Voor een bakkie of wat vergeten boodschappen. Daarna is de dag voor ons en omdat het hier nog volop zomer is, kunnen we nog heerlijk genieten van zon, zee, strand of zwembad. Het is voor ons soms nog steeds op die momenten onwerkelijk. Zo heerlijk om hier te kunnen en mogen wonen. Echt een paradijs op aarde. Een heerlijke streek waar de toerisme nog niet heeft toegeslagen en alles nog heerlijk echt Portugees is. Ze noemen het ook wel de tuin van Portugal, vanwege het vele fruit, groente en de druiven. Velden vol. Het hele jaar door genieten van vers fruit en heerlijke wijn.

Vanaf volgende week starten wij met de verkoop van vers gegrilde kip, op bestelling. Hiermee willen wij weer een eigenaar, van een piepklein restaurantje in een dorpje wat verderop, helpen. Wij eten daar minimaal één keer per week heerlijke kip. En ineens kwamen we op het idee zijn gebraden kippen te verkopen. Hij heeft sowieso een afhaal service. Hij was erg blij en wij gaan het meemaken. We verkopen drie keer per week ook al verse kaasjes en dan gaan er ook meestal wel 40 doorheen.

Kortom, nou ja toch een heel epistel weer, ons leven hier is prima, super eigenlijk. En jullie, lieve lezers zijn weer op de hoogte. Ik beloof wat vaker te schrijven weer. Foto’s op deze site zetten is voor mij geen optie. Geen idee hoe ik dat doe, maar….. voor wie Facebook heeft, zoek even op Loja de Roja en je vindt onze site. We zouden het heel leuk vinden wanneer jullie allemaal vrienden van onze winkel worden. Op deze site staan steeds weer nieuwe foto’s. Sinds gisteren hebben we ook ons buiten terras uitgebreid, met gezellige houten meubels. Het straatje is smal en de auto mogen er van twee kanten door. Dus volgende uitdaging, vergunning aanvragen voor éénrichting verkeer.


Lieve mensen, ik hoop dat jullie weer met plezier hebben gelezen en we houden jullie op de hoogt van ons leventje hier.

Tot de volgende keer,

Liefs Jacqueline