Weer terug in Carvalhal

Hallo lieve familie, vrienden en iedereen die mij volgt.
Afgelopen maand kan ik wel een feestmaand noemen. Nu is dat met al onze verjaardagen en trouwdag ieder jaar het geval, dit jaar was speciaal.

Op 8 juni stond mijn lieve schat mij op te wachten op Schiphol, waar ik heel verrassend eerst werd begroet door Emile al bij de gate. Hij had die dag dienst en nam mij mee naar de lounge waar hij werkt voor een heerlijke cappuccino. Een warm ontvangst van zijn collega’s die allen op de hoogte waren van mijn komst.

Daarna vlug naar Ronald, een heerlijk weerzien, al had ik hem een week geleden nog gezien.
Samen reden we naar een restaurantje in Spaarndam, ons favoriete, voor gamba’s piri-piri.
Naast ons zaten heel gezellige mensen, die net terug waren van vakantie en dit altijd afsluiten met een etentje in bij de Toerist. We raakten aan de praat en zij vertelden met de auto naar ….Portugal te zijn geweest voor de eerste keer. Jullie begrijpen het wel, mijn hart maakte een sprongetje en wij konden over alles met deze mensen meepraten waar zij waren geweest. Op een gegeven moment gingen zij huiswaarts en bedankten ons voor de gezelligheid. Hun vakantie had op deze manier een prachtige afsluiting als je je verhalen kunt delen met mensen die ook weten waar je het over hebt. Ik ken dat gevoel.

Ook wij gingen na nog een koffie huiswaarts, waar Martijn een afscheidsfeestje vierde, voor hij aan zijn nieuwe avontuur zou beginnen. Een jaar naar Frankrijk als au pair in een Frans gezin. Het weerzien met al deze lieve jonge mensen was super. Fijn om te zien hoeveel vrienden je zoon heeft. Het werd een latertje en ik wilde de volgende dag op tijd op, dus kort nachtje.

De volgende dag vierde we de verjaardag van mijn lieve, lieve vriend, vijftig jaar, en nog zo vol met ideeën en uitdagingen. Ik mocht hem de hele dag ontvoeren, om om half vijf terug te keren naar huis waar alles in gereedheid was gebracht voor een feest met veel eten (altijd weer) en drinken (ook heel gewoon). Buiten stond een super giga Abraham van 4.70 m. Geweldig!! En omdat ook Nederland zijn eerste wedstrijd speelde tegen Denemarken tijdens het EK was het een echt oranje feest. (En verder heb ik het niet meer over voetbal)
Het werd een prachtig feest waar we met plezier en tevredenheid op terug kunnen kijken. Wel weer laat om half vier ’s nachts lag ik weer in bed.

Eigenlijk is het te veel om op te noemen wat ik allemaal heb gedaan in de drie weken in Holland en zal alles in minder details vertellen.

Samen met Joan (mij vriendin uit Boxmeer) Ronald en Jeroen ging ik de dag na het feest naar het theater. Mooie voorstelling van Into the Woods.
Ik bezocht het Oog Medisch Centrum omdat ik vlak voor ik uit Portugal vertrok last kreeg van mijnlinker oog. Na controle bleek mijn netvlies een scheurtje te hebben en werd ik twee dagen later gelaserd. Net op tijd dus.
Verder heb ik het afdansen van Inge en Marcel meegemaakt. Het feestje bij Jose en Cas thuis i.v.m het slagen van Inge van haar middelbare school. Het afscheid van Martijn die vertrok richting Frankrijk.De prachtige dansshow van Kelly in studio 21 te Hilversum en mee geholpen met de verhuizing van Emile en Kelly van hun appartement naar een eengezinswoning. Samen met Kelly een start gemaakt met de tuin. Deze is inmiddels leeg en voorzien van een nieuwe schutting.

20 juni zijn Ronald en ik lekker een dagje naar de sauna geweest op de Veluwe en daarna in een hotel overnacht. Dat was echt even bijkomen van alle bezoekjes en festiviteiten. Dit uitje ter ere van ons 28e huwelijkdag. ’s Avonds thuis ouders en José en Cas op visite.
Zondag 24 juni werd het 20 jaar bestaan van ons koor gevierd met een feestelijke kerkdienst en een super brunch in Santpoort. Het was fijn om iedereen van Obelisk weer even te zien en te spreken. Ik voelde goed weer even te zingen met elkaar. Ik heb het niet echt gemist omdat ik hier ook veel samen met andere vrouwen uit het dorp onderneem. En zingen doe ik in mijn huis de hele dag wel. Soms kan ik echt een uurlang met de muziek op mijn iPod mee zingen, niemand hoort me hier, geen directe buren, heerlijk.
Na de brunch direct door na de familiebarbecue bij Eric en Geja. Was ook weer heel gezellig.

De laatste week nog veel bezoekjes afgelegd, mijn werk bezocht en even meegewerkt met een collega tijdens de lunch. Zo leuk en hartverwarmend, cliënten herkende me gewoon nog na vier maanden. Nog één keer meegezongen tijdens de repetitie van het koor, een laatste controle van mijn oog en toen moe en voldaan terug naar Portugal.

Daar was inmiddels ook van alles aan de hand. Ik was door mijn vriendin Sandy al op de hoogte gebracht dat oma van de marmeren trap was gevallen en ernstig gewond in het ziekenhuis lag. Zij was voor een dagje naar huis gehaald.
Sandy, haar moeder en haar dochtertje gingen halsoverkop naar Portugal en zouden daar blijven tot ik terug zou zijn. Ik bleef op de hoogte van de stand van zaken en die werden steeds zorgelijker.

Op vrijdag de 29e juni landde ik op Portugese bodem en precies op hetzelfde moment verruilde oma het aardse voor het oneindige. Ik heb haar net gemist en het voelt nog steeds vreemd haar nergens meer te kunnen ontmoeten.

We kregen het nieuws ’s nachts om half één te horen en zijn de hele nacht opgebleven. Familie in Holland gebeld en die boekte direct een ticket voor de volgende dag.
Zaterdag van alles geregeld en met lood in onze schoenen naar opa gegaan om het te vertellen. Triest, triest en nog eens triest.

De begrafenis liet nog op zich wachten door allerlei afwikkelingen. Uit eindelijk werd oma maandagavond om zeven uur begraven. Er waren vele mensen gekomen en prachtige bloemstukken. Het was een heel bijzondere ervaring, ook om mee te mogen maken hoe traditioneel het er hier aan toe gaat. Dinsdag en woensdag vertrokken de familieleden weer naar Holland, Ivone de moeder van Sandy bleef nog een paar dagen langer. Ik heb haar gisteren naar het vliegveld gebracht.

En nu zijn opa en ik weer alleen. We gaan de draad weer oppakken al zal het voorlopig wel vreemd zijn om de dagelijkse rit naar Freiria, waar oma in het bejaardenhuis verbleef, niet meer te hoeven maken.

Nu bezoeken we haar graf en gaan dat samen bijhouden.

Ik heb inmiddels alweer nieuwe klanten mogen begroeten in mijn salon en iedereen is enorm enthousiast. De vriendinnen uit het dorp waren allen op de begrafenis en zeer met me begaan. Ook de mensen uit het bejaardenhuis kwamen naar het condoleren en leefde erg met me mee.

Ik voel me hier echt thuis, heb nu ook leed mogen delen met velen, inmiddels ook alweer een etentje met de gymnastiekclub gehad als afsluiting voor de vakantie.
Vandaag naar de club voor mijn bica en dan terug komen met een zak vol snijbonen, reuze courgettes en heerlijke peren alles gekregen van een vriendin. Uit haar eigen tuin.

Het is zomer ook hier in Portugal, met heerlijke temperaturen. Heerlijk fruit, lieve mensen, nieuwe uitdagingen, kortom een fantastisch leven.



Até proxima vez, beijinhos,

Jacqueline xx