Even naar Nederland

Halo lieve lezers,
Noge drie dagen en dan ben ik een poosje in Nederland. En voordat ik ga, wil ik mijn laatste ervaringen hier nog met jullie delen.

Afgelopen maand zjn Martijn en Mila geweest en hebben we een paar heerlijke dagen gehad. Het weer was bij aankomst erg mooi, sikheet zelfs en daalde in de dagen erna, ideaal om hier iets te ondernemen. We bezochten het strand, de tuin van Eden met Boeddha beelden en chineese afgoden. Ook een bezoekje aan een shoppingcentrum, want zonder nieuwe kleren ga je hier nooit weg. Ronald kwam samen met mij de pinksterdagen doorbrengen, waar we overigens weinig van gemerkt hebben. We bezochten Costa de Caparica en het beeld Cristo do Rei. Het was indrukwekkend. De dagen erna waren erg warm en dus zochten we de afkoeling aan zee, of in koele winkels. Ook samen naar de club hier, waar Ronald al aardig bekend wordt. Ik naar de gymnastiek en hij met andere portugese vrouwen wachten op de bakker voor verse bolinhos. En na afloop van het sportieve uurje een bicaatje drinken met elkaar. Hilariteit zo'n lange hollandse man met prachtige blauwe ogen, aldus de vrouwen hier. En ik ben het met ze eens hoor. Ook van Martijn konden ze alleen maar over zijn prachtige ogen praten.

Donderdag, de dag dat Ronald weer zou vertrekken, zou er een vrachtwagen met alle spullen die ik heb gekregen van mijn laatste werkgever, de Hartekamp, komen. Ook nog andere huisraad die wee hier gaan gebruiken voor ons project kwamen mee. Ja en dan krig je te maken met de portugese mentaliteit: alles rustig en kalm. Eerst elf uur, dan half twee, half drie en uit eindelijk komen ze na een uitgebreid lunch, heel normaal hier om half vier aan. De chauffeur vond het toch iets te riskant om de vrachtwagen ons terrein op te rijden en liet zijn wagen boven aan de weg staan. Dus hadden geen andere keus om heen en weer te lopen. Zo'n vijftig meter omhoog en naar beneden. Oké ziekenhuisbedden, tilliften, rollators hebben wieletjes. Veel spullen die we uitlaadden helaas niet. Hard werken bij een temperatuur van 32 graden. Maar zo blij dat alles nu eindelijk in Portugal was. Beetje bij beetje wordt het project werkelijkheid.
Na anderhalf uur sjouwen stond alles in de grote schuur en konden we nog snel even douchen voor we richting aeroporto reden.

Afgelopen zondag was er een wandling, lees puzzeltocht, door Torres vedras. Georganiseerd door gemeente voor alle gymnastiekclubjes. Ik had inmiddels ook een t-shirt gekregen met het logo van de club en de gemeente. We werden opgehaald met een touringcar en er bleken zo'n driehonderd mensen mee te doen. Alles verliep vlekkeloos. We kregen een studente mee voor de wandeltocht, leuke meid. Heerlijk anderhalf uur gewandeld en bij terugkomst kregen we allemaal een tasje met een broodje kaas of ham, flesje water en een appel. Ik werd mee gevraagd door collega sporters voor een bica en eenmaal terug hebben we met driehonderd man staan sporten, airobic. Vervolgens zette de muziekband dans muziek in en werd er volop gedanst. Heerlijke portugese en braziliaanse muziek. Echt geweldig, ieder feest wat ik tot nu toe heb meegemaakt wordt er gedanst en gegeten.En dat bij heerlijke temperaturen.

De rest van de dag besteedde ik aan het maken van twee cheesecakes en tiramisiu.

Gisteren was ik dus jarig, vroeg op om de taarten op te maken en om half negen naar club. Na het uurtje sporten wilde ik met alle vrouwen koffie drinken met taart. Degene achter de bar, Maria, heeft 31 jaar in Nederland gewoond, spreekt wat nederlands en was helemaal in de gloria omdat ik jarig was. Het is hier gebruikelijk dat je de hele dag iedereen die jij wilt op een koffie trakteerd en dat begon dusbij de gymclub. dat waren al zo'n twintig vrouwen dus erg gezellig. Tijdens het uurtje gym had Maria de boel versierd, en hoofdtooi voor me gemaakt en als en speer verse rozen uit haar tuin gehaald. Ik had oranje vorkjes en servetten meegenomen en het werd een super gezellige boel. Leuke groepsfoto gemaakt, die ik later op deze site zal zetten.De rest van de dag heb ik met opa en oma gevierd. Oma lekker naar huis, uit eten voor de lunch en met z'n drieën naar de club. Was super, hier was oma sinds vorig jaar oktober niet meer geweest. Iedereen was blij haar weer te zien.
"s Avonds lekker thuis alle berichtjes op Facebook gelezen. Ik heb een heerlijke verjaardag gehad.

En vandaag heerlijk gewandeld met het vertrouwde groepje. Zou om half elf een klant krijgen, dus ver lopen dit keer niet. Elf uur kwam mijn klant vragen of ze ook om half zeven vanavond mocht komen samen met haar dochter. Prima, geen probleem.

Ik ben de hele dagin de tuin bezig geweest en om zes uur waren mijn klanten er. Ik heb lekker gewerkt en weet dat de klantenkring nu snel zal gaan. Dacht eerst dat er nog twee andere pedicures in het dorp zaten, blijken ze ander werk te doen.En dat is dus gunstig voor mij. Mijn materiaal wordt als zeer modern gezien en heel professioneel. Inmiddels weten al meerdere dat ik dit werk doe en als ik straks terug kom, zal ik in de club een affiche hangen. Ook gaat het verhaal van de vrachtwagen en de spullen als een lopend vuurtje door zo'n klein dorp.En dus vertel ik langzaam maar zeker wat de bedoeling is van alles. En wie ik het vertel is reuze enthousiast. Het dorp kan ook wel wat reuring gebruiken.

En nu ga ik dus even naar Holland, omdat mijn lieve schat vijftig jaar wordt. Wij onze 28e huwelijksdag samen vieren, onze jongste kanjer voor ee jaar naar frankrijk vertrekt en de middelste topper, inmiddels wel het huis uit, 24 wordt. Tja en dan de rest van de familie en vrienden weer even ontmoeten, al heb je met alle techniek van nu veel contact. Het is toch weer even anders.

Hier vinden ze het jammer dat ik wegga en wat feesten mis. Gelukkig ben ik er wel tijdens het oogsten van al het fruit en de druiven, wat een oergezellige tijd blijkt te zijn. Ik ga het meemaken.

Voor nu zeg ik tot in Holland en ook mijn maandje daar zal ik vertellen. Mijn avontuur hier gaat in Juli weer verder, al voelt het voo mij als gewoon mijn leven, en dat is altijd al een avontuur geweest.


Ik zeg, até a vista, até a minha proxima história.


Beijos Jacqueline