De Zomer voorbij..... - Reisverslag uit Carvalhal, Portugal van Jacqueline Brouwer - WaarBenJij.nu De Zomer voorbij..... - Reisverslag uit Carvalhal, Portugal van Jacqueline Brouwer - WaarBenJij.nu

De Zomer voorbij.....

Blijf op de hoogte en volg Jacqueline

13 September 2012 | Portugal, Carvalhal




Inmiddels is de zomer alweer bijna op zijn retour, wat de kalender betreft wel te verstaan.
Hier in Portugal stijgt het kwik nog steeds dagelijks tot boven de dertig graden. Omdat de zon weer lager gaat staan en de ochtenden en avonden wat “frisser”zijn, weet je dat het najaar er aan komt. Toch zal het hier nog wel even duren voor de herfst zijn intrede doet.


Mijn zomer maanden zijn gevuld geweest met veel visite van Ronald en geheel onverwachts kwam Martijn vanuit Frankrijk hier twee weken vakantie houden. We hebben een super gezellige tijd gehad en ook Ronald heeft hem een paar dagen met hem doorgebracht hier.
Wanneer wij hem weer zien is misschien pas volgend jaar dus dit was echt super.

Mijn integratie hier gaat gestaag, kan goed mee komen met de taal en ik kom steeds meer in het ritme van de Portugezen. Leer ook steeds meer Portugees eten kennen en andersom vinden de Portugezen mijn kookkunst, voornamelijk soepen, heerlijk. Hier kennen ze eigenlijk maar één soort soep, dus ben ik al gauw origineel. Ook mijn kwarktaarten hebben gretig aftrek.

In augustus had ik een feest van iemand die vijftig werd. Nu wordt dat hier niet zo gevierd en deze dame in kwestie woont ook in Holland en haar ouders hier, dus werd het feest hier gevierd. Het was een mix van Hollanders, Portugezen die in Nederland wonen en Portugezen van hier. En ik, een Nederlander die in Portugal woont. Als cadeau nam iedereen een toetje mee en met zo’n zestig mensen kunnen jullie je voorstellen hoeveel soorten toetjes er waren.
Het feest begon om twaalf uur ’s middags en toen was het varken aan het spit wel gaar. Daarnaast de nodige: petiscos, Portugese tapaz en heerlijke koude sangria en bier van de tap. Er werd accordeon gespeeld door een jongetje van negen en wanneer hij pauze had, werd het Nederlandse repertoire uit de kast gehaald door en DJ. Van alle toetjes die er waren was mijn cheescake het eerste op en dus in de smaak gevallen. De hele dag eten en drinken, dansen en dat alles in de brandende zon. Gelukkig ook wat parasols voor de nodige schaduw.
Tja en omdat het traditie is dat er een verjaardagstaart wordt aangesneden, ben ik met de jarige job een taart gaan halen bij een banketbakker van tien kilo. Het gaat hier dus per gewicht. Ik wist niet wat ik zag, drie verdiepingen en met prachtige roze en rode suiker roosjes versierd. Thuis werden de kaarsjes erop gezet en de champagne glazen gevuld en het lang zal ze leven gezongen in vijf verschillende talen.
Om elf uur ’s avonds ging ik naar huis en kon geen pap meer zeggen, wat een feest!!!

Een week later was hier het dorpsfeest. Met op zondag een eveneens een almoçar (lunch) op het pleintje met verse soep, brood en een varken aan het spit. Iedereen werd weer verzocht een toetje mee te nemen en daar was goed gehoor aan gegeven. Ik had tiramisu en cheescake gemaakt en beide zijn weer schoon op gegaan. Het is gewoon anders dan de zoetigheden van hier en dat probeert men graag uit. De hele dag duurde tot tien uur in de avond met muziek en dans en heerlijk gezellig gezeten met mijn nieuwe vriendinnen.
Dinsdag was er een dansavond, vanwege de motregen binnen, erg warm en wel super gezellig. Het feest was zeer klein gehouden vergeleken met voorgaande jaren. De ouderen hadden geen zin om het hele dorp te versieren, de kosten zouden te hoog oplopen en het is toch crisis. Ik heb genoten en vond het prima zo.

Tijdens al mijn bezoek denken de mensen hier dat ik mijn werk laat voor wat het is en laten me dan met rust. Ze vinden het wel fantastisch dat ik met mijn bezoek naar de club ga om mijn bica te drinken. Ik begrijp wel dat als ik visite krijg dat vakantie voor hen is. Ik geniet dan ook met volle teugen van alles en toch mis ik mijn dagelijkse dingen. Ik voel me hier al zo betrokken bij alle dorpsgesprekken en gebeurtenissen dat je het gewoon mist als je ze een dag niet gezien hebt.

Vorige week stond ik met een buurvrouw te wachten om met twee andere dames naar het zwembad hier vlakbij te gaan om op het terras daar wat te drinken. Komt daar de hoofdbeheerder van de club aan lopen en roept: “Ah, daar hebben we de toekomstige beheerster van de club” en hij wees naar mij. Ik lachte een beetje verbaasd en hij was bloed serieus. Als ik me ooit verkiesbaar zou stellen, zouden hij en mijn buurvrouw zeker op mij stemmen. Ik voelde me enorm gevleid en blij worden. Altijd heb ik gezegd dat ik iets wilde doen voor de Portugese mensen en nu overspoelde me de gedachten dat het dus dit dorp zou zijn waar ik iets mee mocht gaan doen.

Natuurlijk wist ik al dat het project, een zorginstelling met dagcentrum, hier gaat komen omdat mijn vriendin hier vandaan komt. Dat ik verder ook nog iets mag gaan betekenen voor alle dorpsbewoners is helemaal geweldig. Er zitten honderden ideeën in mijn hoofd en soms wordt het me iets te veel. Ik dwing mezelf dan om alles eens goed op een rijtje te zetten en een paar stappen terug te doen. Want hoe graag ik alles ook wil er is wel een steeds groter wordende situatie en dat is het missen van Ronald.

Al zoveel jaren lief en leed delen dan is dit wel een super grote beproeving en uitdaging. Het liefst willen we alles hier samen doen, opzetten en ook samen de club nieuw leven in blazen. En al heb ik wat klanten waar ik super blij mee ben, het is geen vet pot en zolang blijft Ronald bij zijn baas en werken voor twee. Terecht en we gaan er ook zeker voor dat deze tijd geweldige vruchten gaat afwerpen. Vandaag werd ik opnieuw gevraagd me aan te sluiten bij een eventueel nieuw bestuur. Ik ga daar eens een paar nachtjes over slapen en ga zeker wel alvast mee helpen in de club.

Vorige week zijn Ronald en ik samen naar het noorden van Portugal geweest. Guimarães, de stad waar Portugal geboren is, zo staat er op een gevel geschreven. Een prachtige stad met vele oude, historische gebouwen en een idyllisch centrum. Ook een kabelbaan waarmee je naar een prachtige kerk, soort bedevaartplek, werd gebracht, een adembenemend mooi uitzicht vanuit hier hoog boven de stad. Op zo’n zeventien kilometer van deze stad ligt Braga, ook een fantastische ervaring. Het waren echt dagen van cultuur snuiven. We kenden dit deel van Portugal nog niet en zijn blij dat we dit nu ook gezien hebben. Rest ons alleen nog het noord oosten en dat gaat vast goed komen.

Gisteren heb ik Ronald weer naar het vliegveld gebracht en vandaag was ik daar weer om de ouders en het dochtertje van mijn vriendin op te halen. Zij zijn hier voor drie weken vakantie. Zaterdag volgt mijn vriendin met haar man met de auto vanuit Nederland. Ze zijn een weekje hier en vertrekken dan naar de Algarve voor een wel verdiende vakantie. Volgende week zondag komt Ronald hier weer met een vriendenechtpaar van ons voor een week. Daarna komt mijn zus José een paar dagen gezellig logeren en in oktober krijg ik nog bezoek van een vriendin. Kortom aan gezelschap geen gebrek.

En dan zitten we inmiddels al in oktober en zal als het goed is mijn cursus Portugees gaan beginnen. Hopelijk is dan ook alles geregeld voor de invoering van mijn auto, ja dan rijd ik hier helemaal legaal met Portugees kenteken. Nu tuf ik rond in de auto van mijn vriendin.

In Oktober kom ik weer voor een maandje naar Nederland, voor de verjaardagen van de beiden moeders, voor controle van mijn ogen en natuurlijk het allerbelangrijkste voor een poosje langer samen zijn met mijn lieve vriend. En als je dan terug kijkt op de tijd die ik hier zit, acht maanden, min een maandje Holland, de tijd vliegt en toch voelt het voor mij alsof ik hier al jaren woon.

Ik ga me nu maar eens bezighouden hoe ik mijn idealen hier ga toepassen. Heerlijk om je dromen en plannen stap voor stap te mogen gaan uitvoeren. Er is hier werk aan de winkel en ik ga ervoor. Ik zet Carvalhal op de kaart, een dorp in een gebied dat alles heeft: lieve bewoners, rust, prachtige omgeving, dichtbij strand, stad en vliegveld. Heerlijk tussen de wijnvelden en andere vele fruitbomen. Het hele jaar door vruchten en bloemen en veel heel veel zon. Carvalhal, Torres Vedras is the place to be!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Hoop hier veel mensen te ontmoeten die deze streek willen ontdekken.


Tot ziens , até a vista,

Jacqueline xxx

  • 13 September 2012 - 12:50

    K.B.:

    Weer een heerlijk verhaal met uitdagingen....

  • 13 September 2012 - 18:50

    Tante Marian En Oom Adri :

    Hallo Jacqueline
    Wat weer een leuk verslag om te lezen
    Wij gaan van 14 jan. tot 11 febr.naar Albufera heerlijk een maand overwinteren .
    Met mijn gezondheid gaat het redelijk goed alleen nog erg vermoed maar dat duurt volgens de dokter nog zeker een jaar,dus gaan we daar naar leven .
    Jac.veel succes met alles en tot horens groetjes van Oom Adri en Tante Marian

  • 17 September 2012 - 15:23

    Joke Bakker-lute:

    Hallo Jacqueline
    Heerlijk om je ervaringen te lezen, inderdaad wat gaat de tijd snel, alweer 8 maanden in Portugal!Maar het mooie ervan is dat je zo snel went, goed hoor. Daar gaat en staat toch alles voor. Ook wij hopen je toch snel eens op te zoeken, onze schoenencarriere zit erop. Wij hebben onze zaak per 1 oktober verkocht en dan is Cees vrij!!!!!! Dat mag ook wel he,na 40 jaar arbeid. Ik blijf daar nog even werken om de nieuwe eigenaar in te werken tot het einde van het jaar. We wensen je verder weer veel succes en tot het volgende verslag. Dikke kus van ons Joke en Cees

  • 22 September 2012 - 12:22

    Agaath En Arie:

    Hoi Jacky,

    Wat weer een enthousiasme geweldig.Leuk te lezen dat het goed gaat
    en begrijpen heel goed dat je daar compleet met Ronald wilt zijn.
    Wie weet gaat dat toch sneller als jullie denken.
    Vandaag hebben wij onze voortent afgebroken en maandag gaan wij
    weer naar huis met de caravan dan zit het seizoen er weer op.
    Wij moeten wel uitkijken naar een andere camping omdat deze waar we
    al zo'n 8 jaar komen in handen is gevallen van een projectontwikkelaar
    die er alleen maar chalets op wil zetten.
    Wij zouden ook graag een keer in de winter bij jou willen komen, maar
    dat gaat nog niet omdat wij oppassen op de kinderen van Mathieu.
    Nou Jacquelien dit was het weer,veel liefs en de hartelijke groeten van

    Agaath en Arie

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Jacqueline

Al sinds mijn jeugd heb ik speciale gevoelens voor Portugal. Tot nu toe is dit de rode draad in mijn leven geleven. Nu ben ik 47 en ga ik eindelijk dat doen wat ik altijd heb willen doen. Ik ga werken in Portugal, me de taal nog meer eigen maken en me voorbereiden op een leven in Portugal. Nu alleen, over niet al te lange tijd samen met mijn man. Ik ga me voornamelijk bezig houden met de verschillende soorten van zorg en wil me hierin verdienstelijk maken. Ik hou jullie op de hoogte van mijn avonturen en ontwikkelingen. Portugal aqui vou eu.

Actief sinds 17 Jan. 2012
Verslag gelezen: 884
Totaal aantal bezoekers 27247

Voorgaande reizen:

29 Juni 2012 - 24 Oktober 2012

Portugaldroom

Landen bezocht: